เรื่อง "เจ๊ผู้ฆ่ายักษ์"
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มียักษ์ตนหนึ่งออกมาจากป่าเข้าไปในหมู่บ้าน
ถึงบ้านไหนก็ของานทำ เมื่องานเสร็จแล้ว
ถ้าไม่มีงานให้ทำต่อ..ยักษ์ก็จะจับเจ้าของบ้านกินเสีย
จนมาถึงบ้านแม่ม่ายสาว เมื่อยักษ์มาของานทำ ก็ดีใจ
เพราะทำอยู่คนเดียวเหนื่อยมาก
ม่ายสาวบอกให้ตักน้ำในบ่อ ใส่โอ่ง
ยักษ์ทำแป๊บเดียวเต็มหมดทุกโอ่ง
ให้ผ่าฟืน ยักษ์ผ่าได้ฟืนกองใหญ่
ให้ซักผ้า ถูบ้าน กวาดลานบ้านและทุกสิ่ง
ยักษ์ทำเสร็จหมดแล้วแบมือของาน ขู่ถ้าไม่มีงานให้ทำจะจับกินเสีย
ม่ายสาวตกใจมาก นึกไม่ออกว่าจะให้ยักษ์ทำอะไร
จะลองขอเสี่ยงตาย จึงล้วงมือเข้าไปในผ้าถุงสั้นๆ
และไม่ได้ใส่กางเกงใน ดึง "ขน" ออกมาเส้นหนึ่ง
ส่งให้ยักษ์แล้วบอกว่า "เอาไปยืดให้ตรง "
ยักษ์ได้ขนเส้นกะจิ้ดริดชูขึ้น แล้วพูดว่าจะบ้าหรือไง
คงอยากตาย..เอางานเล็กนิดเดียวมาให้ยักษ์ทำ
ว่าแล้วยักษ์ก็ยืดเส้นขนให้ตรงแล้วปล่อยมือ
ขนก็หยิกงอเหมือนเดิม ยักษ์ก็ยืดอีกขนก็ยังหยิกเหมือนเดิม
ยักษ์เลียนิ้วมือให้เปียก แล้วค่อยๆรีดขนช้าๆ คิดว่าคราวนี้ตรงแน่
แต่พอปล่อยมือ ก็ยังเหมือนเดิมอีก ยักษ์เริ่มวิตกกังวลบ่นว่า
ขนบ้าอะไรวะ ยืดยังไงก็ไม่ตรง ขณะที่ยักษ์นั่งรีดจนเมื่อยล้า
นั่งพักอยู่ข้างบันใดบ้าน สาวม่ายหัวเราะ
เดินขึ้นบันใดบ้านแล้วพูดว่า
"ยืดไปเรื่อยๆนะ เจ๊ขอขึ้นไปนอนพักผ่อนก่อน "
ยักษ์มองค้อนตามดูสาวม่ายเดินขึ้นบันใด
พลันเหลือบมองเห็น ขนกลุ่มดำๆกลุ่มใหญ่ที่หว่างขานาง!
ยักษ์ลุกขึ้นยืนตะโกนด้วยความตกใจว่า
"เฮ้ย!! ขนาดเส้นเดียว กูยังยืดไม่ตรง
นี่มันมีอีกตั้งกระจุกเบ้อเร่อ แล้วเมื่อไหร่กูจะยืดหมด
กูต้องตายแน่ๆ ว่าแล้วยักษ์ก็วิ่งหนีหายเข้าป่าไป".....
นี่แหละ คือที่มาของนิทาน "เจ๊ผู้ฆ่าย